ข่าว

พาวเวอร์รีเลย์ย่อยเป็นสวิตช์ไฟฟ้าที่ออกแบบมาเพื่อควบคุมวงจรไฟฟ้ากำลังสูงในแพ็คเกจขนาดกะทัดรัดและน้ำหนักเบา การกำหนดขนาดย่อยหมายถึงขนาดที่ค่อนข้างเล็กของรีเลย์ ซึ่งทำให้สามารถใช้ในแอปพลิเคชันที่มีพื้นที่จำกัดได้

ทุกคนอาจเคยใช้อุปกรณ์แม่เหล็กไฟฟ้าหรือแม่เหล็กไฟฟ้าอื่นๆ ในการผลิต สำหรับสหายที่ใช้อุปกรณ์ไฟฟ้าเหล่านี้บ่อยครั้งพวกเขาจะมีประสบการณ์เช่นนี้: เมื่อแรงดันไฟฟ้าที่ใช้กับขดลวดคงที่ยิ่งเกราะอยู่ห่างจากแกนหลักมากขึ้นเท่านั้นนั่นคือยิ่งช่องว่างอากาศยิ่งใหญ่เท่าใดแรงก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น ได้รับ ยิ่งช่องว่างอากาศเล็กลง การดูดยิ่งมากขึ้น: หากคุณต้องการเพิ่มการดูดที่ช่องว่างอากาศที่แน่นอน คุณต้องเพิ่มแรงดันไฟฟ้าทั่วทั้งคอยล์ (หากอนุญาต)

ในรีเลย์ควบคุมกำลัง สปริงส่งคืนและสปริงหน้าสัมผัสทำจากวัสดุยืดหยุ่นแบบวงกลมหรือแบบแผ่น (เช่น ลวดเหล็กสปริง ดีบุกบรอนซ์ ฟอสเฟอร์บรอนซ์ ทองเหลือง เงินเยอรมัน นิกเกิลแมกนีเซียมสีเงิน ฯลฯ) เมื่อมีรูปร่างผิดปกติทางกลจะมีความยืดหยุ่น เราทุกคนมีความรู้สึกนี้ในทางปฏิบัติ ยิ่งสปริงเสียรูปมากเท่าใด แรงยืดหยุ่นที่มันผลิตออกมาก็จะยิ่งมากขึ้น: การเสียรูปที่เล็กลง แรงยืดหยุ่นก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น ไม่มีการเสียรูป กล่าวคือ สปริงอยู่ในสถานะอิสระ และไม่มีการสร้างแรงยืดหยุ่น การทดลองและการวิเคราะห์เชิงทฤษฎีเพิ่มเติมแสดงให้เห็นว่า: ภายในช่วงหนึ่ง ขนาดของแรงยืดหยุ่น (F) เป็นสัดส่วนกับขนาดของการเสียรูป (X) แสดงทางคณิตศาสตร์เป็น: F=CX

เรารู้ว่าในรีเลย์ควบคุมกำลังที่มีหน้าสัมผัส หน้าที่หลักของหน้าสัมผัสคือการ "เปิด" และ "ปิด" วงจร ดังนั้นจึงมีเพียงสองรูปแบบของการเคลื่อนไหว: "แบ่ง" และ "ปิด" การเคลื่อนไหว "การเปิดและปิด" ของระบบหน้าสัมผัสนี้ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับการกระทำรวมของแรงที่เกิดจากสปริงส่งคืน (หรือกก) และแรงทางกลที่แปลงโดยสัญญาณอินพุตภายนอก (นี่คือแรงในสองทิศทางที่ตรงกันข้าม) . สมบูรณ์. กล่าวคือเมื่อสัญญาณอินพุตมีขนาดเล็กพอที่แรงเชิงกลที่แปลงโดยมันมีขนาดเล็กกว่าแรงของสปริงกลับ

ด้านบน เราเริ่มต้นจากสถานะการทำงานต่างๆ ของหน้าสัมผัสรีเลย์กำลัง และเน้นที่การวิเคราะห์สาระสำคัญที่ขัดแย้งกันในแต่ละขั้นตอนการทำงาน อย่างไรก็ตาม หน้าสัมผัสรีเลย์กำลังนั้นเป็นทั้งหมด และงานที่ระบุในแต่ละขั้นตอนจะเสร็จสมบูรณ์โดยหน้าสัมผัสรีเลย์กำลังไฟเดียวกัน นอกจากนี้ ลักษณะของขั้นตอนต่าง ๆ ของงานในภาพรวมยังเชื่อมโยงถึงกัน ได้รับอิทธิพล และขัดแย้งกันเอง ตัวอย่างเช่น การเชื่อมที่อาจเกิดขึ้นเมื่อหน้าสัมผัสรีเลย์กำลังทำงานในสถานะปิดจะทำให้ไม่สามารถบรรลุกระบวนการตัดการเชื่อมต่อ ดังนั้นจึงไม่สามารถทำลายวงจรได้ และส่วนโค้งหรือประกายไฟที่เกิดขึ้นเมื่อหน้าสัมผัสรีเลย์กำลังเปิดและปิดวงจร ผลกระทบที่ทำลายล้างจะทำให้วงจรไม่สามารถดำเนินการได้ตามปกติและเชื่อถือได้ในสถานะปิด

นอกจากการดับไฟอาร์คที่เชื่อถือได้แล้ว ระยะห่างระหว่างหน้าสัมผัสรีเลย์ไฟกระแสตรงเมื่อรีเลย์กำลังไฟฟ้ากระแสตรงถูกถอดออกควรสามารถทนต่อแรงดันไฟวงจรที่เพียงพอโดยไม่ถูกทำลาย กล่าวคือ หน้าสัมผัสรีเลย์กำลังไฟฟ้ากระแสตรงต้องมีความเป็นฉนวนเพียงพอ ซึ่งจำเป็นสำหรับการยกเลิกการเชื่อมต่อหน้าสัมผัสรีเลย์ไฟฟ้ากระแสตรง

การปิดหน้าสัมผัสรีเลย์ไฟฟ้าไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเมื่อหน้าสัมผัสรีเลย์พลังงานไดนามิกและสถิตชนกัน จะไม่มีการสึกหรอทางกล และหน้าสัมผัสรีเลย์กำลังจะเด้งหรือเด้งกลับ เมื่อมันเด้งจะเกิดไฟฟ้าลัดวงจรหรือประกายไฟขึ้นมาซึ่งจะทำให้วงจรไม่สามารถเชื่อมต่อได้อย่างถูกต้องและทำให้เกิดการรบกวนความถี่สูง ในกรณีที่รุนแรง หน้าสัมผัสรีเลย์กำลังจะถูกเผาไหม้ หรือแม้แต่อุบัติเหตุจากการเชื่อมฟิวชันก็จะเกิดขึ้น จะเกิดการกระดอนซึ่งจะผลักดันให้หน้าสัมผัสรีเลย์กำลังกระดอนกลับและระยะทางจะเพิ่มขึ้นและผลกระทบจะรุนแรงขึ้น

​การทดลองแสดงให้เห็นว่าเมื่อกระแสไฟที่ตัดการเชื่อมต่อโดยหน้าสัมผัสรีเลย์มีขนาดเล็ก จะไม่มีการสลายตัวของก๊าซจำนวนมากและการอาร์คระหว่างหน้าสัมผัสรีเลย์ อย่างไรก็ตาม หากตัวเหนี่ยวนำในวงจรมีขนาดใหญ่ (โดยปกติจะมีการเหนี่ยวนำอยู่ในวงจรเสมอ) แรงดันไฟเกินสูงจะปรากฏขึ้นบนตัวเหนี่ยวนำเมื่อตัดการเชื่อมต่อ และจะถูกเพิ่มเข้าไปในช่องว่างหน้าสัมผัสรีเลย์พร้อมกับกำลังไฟฟ้า แรงดันไฟฟ้า หากแรงดันไฟฟ้านี้มีขนาดใหญ่พอ (มากกว่า 270 ~ 300 โวลต์) จะทำให้ช่องว่างของหน้าสัมผัสรีเลย์แยกจากกันโดยระยะห่างเพียงเล็กน้อยเพื่อทำลายและคายประจุ เนื่องจากแหล่งจ่ายไฟมีพลังงานเพียงเล็กน้อย การคายประจุนี้จึงไม่สามารถพัฒนาเป็นอาร์คและหายไปในทันที ซึ่งเรียกว่า "การปล่อยประกายไฟ" ดังแสดงในรูปที่ 2-4

ในการผลิตหรือชีวิตประจำวัน เรามักจะใช้เครื่องใช้ไฟฟ้าบางชนิด เช่น รีเลย์สวิตช์มีด คอนแทคเตอร์ ฯลฯ เพื่อตัดการเชื่อมต่อวงจร และเรามักจะสังเกตเห็นปรากฏการณ์ดังกล่าวเมื่อตัดการเชื่อมต่อวงจร: มีประกายระยิบระยับระหว่างหน้าสัมผัสบางครั้ง หายวับไป บางครั้งก็อยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง นี่คือสิ่งที่เรามักเรียกว่า "ประกายไฟ" หรือ "ส่วนโค้ง" ลักษณะที่ปรากฏจะส่งผลร้ายแรงต่อการแตกหักของหน้าสัมผัสตามปกติ ลดอายุการใช้งาน และทำให้เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงยิ่งขึ้น ดังนั้นเราจึงต้องวิเคราะห์ลักษณะและกฎหมายของการผลิตและการพัฒนาอย่างรอบคอบเพื่อพยายามกำจัดมัน

เมื่อหน้าสัมผัสรีเลย์ล็อคทำงานในสถานะปิด นอกเหนือจากข้อบกพร่องบางประการที่เกิดจากความต้านทานการสัมผัสที่กล่าวถึงข้างต้น อุบัติเหตุที่เรียกว่า "การเชื่อมเย็น" มักเกิดขึ้นในรีเลย์การสลักขนาดเล็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งรีเลย์การสลักกก ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ สาเหตุของการเชื่อมเย็นนี้โดยทั่วไปจะพิจารณาว่าพื้นผิวสัมผัสของหน้าสัมผัสอยู่ภายใต้การกระทำของแรงดันหรือการลื่น ฟิล์มพื้นผิวถูกทำลาย พื้นที่สัมผัสโลหะโดยตรงเพิ่มขึ้น และความสัมพันธ์โดยรวมระหว่างโมเลกุลโลหะเพิ่มขึ้น

ความต้านทานหน้าสัมผัสของรีเลย์กำลังเป็นปรากฏการณ์เชิงวัตถุ ซึ่งไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เมื่อสัมผัสใดๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อเราเข้าใจสาระสำคัญและเข้าใจคุณลักษณะของมันแล้ว เราก็สามารถวิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อไปและใช้มาตรการที่เกี่ยวข้องเพื่อลดหรือขจัดผลกระทบของมันได้

อันตรายจากการต้านทานการสัมผัสเหล่านี้แสดงออกมาในทุกกรณีหรือไม่? ไม่ มันไม่ใช่ เนื่องจากการเกิดอันตรายนี้มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับพารามิเตอร์ของวงจรที่ปิดโดยการสัมผัส พารามิเตอร์วงจรที่แตกต่างกันนำไปสู่คุณสมบัติที่แตกต่างกันและอันตรายของความต้านทานการสัมผัส เช่น เมื่อใช้หน้าสัมผัสปิดวงจรไฟฟ้าแรงสูง (เช่น รีเลย์กำลังแรงสูง คอนแทคเตอร์ เป็นต้น)